diary of a kmnist

TUPARIN NATIN ANG BANTA NG ATING PANAHON
Alexander Martin Remollino


Matapos na babuyin ang mga balota
At baliin ang susing magbubukas sana
Sa mga kahong nagkakanlong sa tunay na pasya ng bayan,
Ang panipis na nang panipis na bituka ng mamamayan
Ay binutas,
Binutas ng rehimen.
At ang kalikasang noon pa’y nilamas-lamas
Ng mga dayuhan
Ay tuluyang sa kanila’y ipinagahasa.

Dumalas ang pagbaha ng mga paa sa lansangan,
Ang pagpinta ng mga bandila
At pagtuldok ng mga kamao
Sa himpapawid.
At bakit hindi?
Ang mga mamamaya’y mga tao,
Di tulad ng mga namumuno sa bansa.

Ngunit sapagkat iginigiit ang pagiging mga tao,
Ang sagot sa kanila ay dahasin,
Pataying parang mga hayop.
Ito raw ay upang maipagsanggalang ang demokrasya.

Ang demokrasya’y ipinagtatanggol
Ng rehimeng nahalal nang di nahalal,
Rehimeng gumahasa sa demokrasya.

Kaya’t halina,
Isigaw natin nang buong lakas
Ang hatol ng ating panahon:
Nararapat na gumulong
Ang ulong may suot na koronang ninakaw.
Isigaw natin ito hanggang sa mabuwag
Ng ating mga tinig ang mga alambreng pader ng Mendiola.
Tiyakin nating matutupad ang banta ng ating panahon:
Mene thecel phares* (Bilang na ang araw mo)
Huwad na Pangulo.




========

Variations:

Mene – the days of your kingdom are numbered, it is finished;
Tekel – You have been weighed and found wanting;
Peres – Your kingdom is divided

0 Comments:

Add a comment